در قرآن، آیات بسیارى وجود دارد که به شهادت روایات مستند و معتبر، در باره حضرت مهدى(علیه السلام) و قیام جهانى او نازل گردیده است.
در کتاب شریف «المحجّة فى ما نزل فى القائم الحجّة(علیه السلام)» که توسط محدث بزرگوار، مرحوم سید هاشم بحرانى و با بهره گیرى از دهها جلد کتب تفسیر و حدیث، تألیف گردیده، مجموعاً (132) آیه از آیات کریمه قرآن ذکر شده که در ذیل هر کدام یک یا چند روایت در تبیین کیفیت ارتباط آیه با آن حضرت(علیه السلام) ، نقل شده است.
در اینجا به ذکر چند روایت در این مورد، بسنده مى کنیم:

توبه/33: «هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دین الحق لیظهره على الدّین کلّه و لو کره المشرکون»
ترجمه: اوست خدایى که پیامبرش را با هدایت و دین حق فرو فرستاد تا آن را بر همه ادیان پیروز گرداند اگرچه ناخوشایند کافران باشد
تفسیر: امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «به خدا سوگند! هنوز تأویل این آیه نازل نشده است و تا زمان قیام قائم (علیه السلام) نیز نازل نخواهد شد. پس زمانى که قائم (علیه السلام)به پا خیزد، هیچ کافر و مشرکى نمى ماند مگر آنکه خروج او را ناخوشایند مى شمارد.» (کمال الدین و تمام النعمة ـ شیخ صدوق ـ ج 2 ص 670.)

انبیاء/ 105: «و لقد کتبنا فى الزبور من بعدالذکر أن الأرض یرثها عبادى الصّالحون»
ترجمه: براستى بعد از ذکر، در زبور نوشتیم که بندگان صالح من وارثان زمین خواهند بود.
تفسیر: امام صادق (علیه السلام) در بیان معناى این آیه کریمه فرمودند: «تمام کتب آسمانى، ذکر خداست، و بندگان شایسته خدا که وارثان زمین هستند، حضرت قائم(علیه السلام) و یاران او مى باشند.» (تفسیر على بن ابراهیم، ج 2 ص 77.)

حج/41 : «الذین إن مکّنّاهم فى الأرض اقاموا الصلوة و آتوا الزکاة...»
ترجمه: کسانى که اگر آنان را در زمین قدرت بخشیم نماز به پا مى دارند و زکات مى دهند.
تفسیر: امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «این آیه درحق آل محمد(صلى الله علیه وآله وسلم) است در حق حضرت مهدى(علیه السلام)و یاران او که خداوند شرق و غرب زمین را تحت سلطه آنان قرار مى دهد و به وسیله آنان دین را پیروز گردانده و بدعتها و باطلها را مى میراند.»  (تأویل الآیات الظاهرة ـ کتاب خطی)
               
نور/55: «وَعَد اللّه الّذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنَّهم فى الأرض کما استخلف الذین من قبلهم و لیمکّننّ لهم دینهم الّذى ارتضى لهم و لیبدِّلنّهم من بعد خوفهم أمناً یعبدوننى و لایشرکون بى شیئاً»
ترجمه: خدا به مؤمنان و شایستگان شما وعده داده که آنان را در زمین همچون پیشینیان خلافت بخشد و دین مورد رضایت خود را براى آنان تمکین و اقتدار دهد و ترس آنان را به امنیّت تبدیل کند تا مرا بپرستند و شرک نورزند.
تفسیر: امام سجاد(علیه السلام) زمانى که این آیه شریفه را قرائت نمود: فرمودند:
«به خدا سوگند! آنان شیعیان ما اهلبیت هستند، خداوند ـ آن خلافت در زمین و اقتدار بخشیدن به دین را ـ به وسیله آنان و به دست مردى از ما، که مهدى این امت است، تحقق خواهد داد و هم اوست که پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم)در باره اش فرمود: اگر از عمر دنیا جز یک روز باقى نمانده باشد، خداوند همان روز را آنچنان طولانى خواهد کرد که مردى از خاندان من که همنام من است فرا برسد و زمین را آنچنان که از ظلم و جور پر شده باشد، از عدل و داد آکنده سازد.» (تفسیر عیاشى ج 3 ص 136.)  

نمل/62: «آیه «أمّن یجیب المظطرّ اذا دعاه و یکشف السّوء و یجعلکم خلفاء الأرض»
ترجمه: جز خدا کیست که دعاى درمانده واقعى را اجابت کند و بلاء را رفع نماید و شما را خلفاى زمین قرار دهد؟
تفسیر: امام صادق (علیه السلام) فرمود: در باره قائم از آل محمد(صلى الله علیه وآله وسلم) نازل شده است. به خدا سوگند، او همان مضطرّ درمانده اى است که چون در مقام ابراهیم دو رکعت نماز گزارد و فرج خویش از خدا بخواهد، خداوند دعایش را اجابت کند و بدیها را برطرف سازد و او را در زمین خلیفه قرار دهد.» (تفسیر قمى ـ ج 2 ص 129.)  

بقره/2-3:   «ذلک الکتاب لاریب فیه هدی للمتقین (2) الذین یؤمنون بالغیب و یقیمون الصلوه و مما رزقناهم ینفقون (3)»
ترجمه: آن کتاب با عظمتی که شک در آن راه ندارد و مایه‌ی هدایت پرهیزکاران است (2) (پرهیزکاران) کسانی هستند که به غیب (آنچه از حسّ پوشیده و پنهان است) ایمان می‌آورند و نماز را برپا می‌دارند و از تمام نعمتها و مواهبی که به آنان روزی داده‌ایم، انفاق می‌کنند.
تفسیر: امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «متقون» (در این آیه) شیعاین علی علیه‌السلام هستند و «الغیب» (در این آیه) پس همان حجت غائب (حضرت مهدی علیه‌السلام) می‌باشد.

اسراء/32: «و لاتقتلوا النفس التی حرّم الله التی بالحق و من قتل مظلوما فقد جعلنا لولیه سلطانا و لایسرف فی القتل انّه کان منصوراً (32)»
ترجمه: و کسی را که خداوند خونش را حرام شمرده، نکشید، جز به حق. و آن کس که مظلوم کشته شده، برای ولیش سلطه (و حق قصاص) قرار دادیم، اما در قتل اسراف نکند، چرا که او مورد حمایت است.
تفسیر: امام صادق علیه‌السلام در مورد این آیه فرمودند: منظور، قائم آل بیت محمد صلی الله علیه و آله می‌باشد، که خارج می‌شود به خون‌خواهی خون حسین علیه‌السلام که اگر به اندازه‌ی اهل بیت (از بدکاران) کشته شوند، اسراف نشده است.

اسراء/81: «و قل جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقا»
ترجمه: و بگو آمد حق و رفت باطل، به درستی که باطل نابود شدنی است.
تفسیر: امام صادق علیه‌السلام فرمودند: وقتی که قائم علیه‌السلام قیام کند، دولت باطل برود.

عصر/ 1-3: «والعصر (1) ان الانسان لفی خسر (2) الا الذین آمنوا و عمولوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر (3)»
ترجمه: به عصر سوگند (1) که انسانها همه در زیانند (2)  مگر کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند، و یکدیگر را به حق سفارش کرده و یکدیگر را به شکیبایی و صبر توصیه نموده‌اند (3)
تفسیر: امام صادق علیه‌السلام فرمودند: منظور از «عصر»، زمان خروج قائم علیه‌السلام است و منظور از «انسان»، دشمنان ما هستند.

قدر/5: «سلام هی حتی مطلع الفجر»
ترجمه: شبی است سرشار از سلامت (و رحمت و برکت) تا طلوع سپیده.
تفسیر: از امام صادق علیه‌السلام روایت شده که فرمودند: منظور از «حتی مطلع الفجر» زمانی است که قائم علیه‌السلام قیام کند.